Augur (łac.) – rzymski kapłan, który odczytywał wolę bogów z nieba nad miastem na podstawie zjawisk atmosferycznych i lotu ptaków. W okresie późnej republiki, gdy loty ptaków nad gęsto zaludnionym Rzymem były już rzadkie, do odczytania woli bogów używano specjalnie hodowane kury. Augurzy uczestniczyli także w wyprawach wojennych, na których również sprawowali auspicja. Żadne ważne wydarzenie społeczne, polityczne czy militarne w starożytnym Rzymie epoki przedchrześcijańskiej nie mogło odbyć się bez "inauguracji" (wprowadzenia przez augura).
W Obozie Jupiter augurem był Oktawian.
Oktawian - Augur
Rola augurów
Przywilejem augurów było noszenie togi bramowanej purpurą i zakrzywionej u góry laski lituus. Zakreślali nią święty krąg templum, wewnątrz którego obserwowali znaki boskie: zjawiska meteorologiczne i lot ptaków. Czynili to w określone w kalendarzu dni i w wyznaczonych godzinach na północnym szczycie Kapitolu, zwanym Arx. Ten obrzęd religijny nazywano auspicjami.
Chociaż augurzy odczytywali wolę bogów ze znaków na niebie, to jednak jej nie interpretowali. Prawo interpretacji auspicjów należało do wyższych urzędników rzymskich (magistratus cum imperia), zazwyczaj konsulów. Mimo to augurzy mogli pośrednio wpływać na życie społeczne i polityczne Rzymu, na przykład na decyzje o zwoływaniu zgromadzeń czy podejmowaniu wojny.
U schyłku republiki uważano stanowisko augura za zaszczytne, o czym świadczy postawa Cycerona, który został wybrany na kapłana w roku 53 przed Chr. Z dzieł Cycerona czerpiemy dużo informacji o roli i funkcjach augurów.
W okresie cesarstwa rola augurów stopniowo słabła. Jednak prestiż tego urzędu kapłańskiego powodował, że wielu cesarzy przyjmowało tytuł augura. Taki zwyczaj zapoczątkował Oktawian August. W jego tytulaturze kapłańskiej augur występuje na drugim miejscu, po Pontifex Maximus.
Ciekawostka
- Starożytni Rzymianie używali do wróżb wnętrzności zwierząt, Oktawian używa waty ze środka pluszaków.
- Augur to rzymski odpowiednik Wyroczni.